Hoofdstuk 4
Hij zat op een terrasje en dacht diep na. Zijn broers hadden gebeld om te informeren wanneer ze naar Londen kwamen, hij had moeten bekennen dat hij haar was kwijt geraakt. Zijn broers zaten diep in de Londense onderwereld en waren niet de meest geduldige types.
Hij vreesde hun reactie als ze hun geduld verloren.
Ze konden soms ongekend gewelddadig reageren als ze hun zin niet kregen en nu stonden er enkele miljarden op het spel.
Zij waren tot niet te noemen zaken in staat en voor moord deinsden ze niet terug.
Hij was de meest redelijke van de drie.
Een van zijn broers had hem het nummer gegeven van een connectie van hem in de stad.
Misschien moest hij die maar eens bellen.
Er waren twee gegadigden om de werkplekken in te vullen.
De ene was Ron en de andere was Jemmy.
Bo herkende hem wel, hij was een van de mannen die geholpen hadden met de container.
Ron was een voormalige soldaat, hij had een hersenbeschadiging opgelopen bij een bermbom en was nog aan het revalideren. Hij was groot, blond, erg mager en er liep een groot litteken over zijn schedel en een deel van zijn gezicht.
Zijn haar stond daardoor alle kanten op. Geestelijk ging het steeds beter met hem.
Hij was bijna vanaf het begin in Safe Haven.
Zijn vriend Declan had hem uit het verzorgingstehuis gehaald, waar hij niet meer weg zou komen. Hij had daar het maximale bereikt. Zolang de verzekering betaalde, zou hij daar blijven. Als de verzekering niet meer wilde betalen stond hij op straat. En dat dreigde eerdaags te gebeuren.
Dec had dat anders gezien en had met Mariah een schema opgesteld waarin zowel aan zijn fysieke gezondheid, als aan zijn mentale gezondheid werd gewerkt.
Nu hij weer kon lopen en voor zichzelf kon zorgen, was hij bij Dec in het huisje getrokken.
Dec had een bijzonder huisje met een glazen dak en muren die helemaal opengedaan konden worden.
Het was speciaal voor hem gebouwd omdat hij slecht binnen kon zijn. Daarom had hij op straat gewoond, totdat Phil daar een eind aan maakte.
Voor Ron hadden ze een kamer aangebouwd en de twee mannen gingen daar goed vooruit.
Het stond op het terrein van de dierenopvang van Dinda. Boris woonde daar ook, in Dinda’s oude huis.
Je kon maar zoveel gewichten heffen voordat je een hersenbeschadiging opliep van verveling, zei Ron steevast. Hij was duidelijk toe aan iets anders.
Jemmy was een ander verhaal. Jemmy zat in het opvangcentrum. Ze was nog maar zestien toen ze daar binnen kwam en langzamerhand begon ze weer wat te praten.
Ze was binnen gebracht door een dame van jeugdzorg omdat Jemmy’s vader een gevaar voor haar betekende.
Hij was een gewelddadige alcoholist en zelfs toen Jemmy in het ziekenhuis lag veroorzaakte hij moeilijkheden.
Jeugdzorg had bepaald dat Safe Haven de veiligste plek voor haar was, maar ook veiliger voor de pleegouders, die viel hij ook lastig.
Ze viel nu onder Manuela’s zorg en dat werkte prima.
Ze had zichzelf aangemeld en had moeten praten als brugman om het te mogen proberen.
Ze was vooral geïnteresseerd in Bo.
Klein en tenger en ze leek zo sterk en groot. Dat wilde Jemmy ook leren. Ze had een voorbeeld nodig, niet zozeer werkervaring. Mariah had het goed gevonden als ze maar eerlijk was over haar motivatie.
Jemmy was een kop groter als Bo, maar erg tenger, ze had kort blond steil haar.
Een hoekig gezicht en een grote neus.
Ze vond zich zelf erg lelijk, dat was precies wat haar vader altijd zei, al begon ze zich daar langzamerhand bewust van te worden.
Manuela zei altijd ‘Je bent werk in uitvoering en duidelijk nog niet af, alles komt goed, geduld’ Ze geloofde liever Manuela met haar warme knuffels en liefhebbende hart, dan haar koude kwade vader.
Bo wilde het met allebei proberen. Ze stond erop om hun mogelijkheden te bespreken en hun onmogelijkheden ook. Ron kon niet lang staan en Drake beloofde om een hoge kruk op wielen te regelen. Zodat hij staan en zitten kon afwisselen. Drake verzekerde hem ook als het werk zwaar was, te komen helpen.
Drake vond het hele proces interessant en wilde nog veel meer zien en helpen.
Jemmy miste de fysieke kracht die nodig was en Bo besloot met haar naar de sportschool te gaan. Beide zegden toe op tijd te komen en hun best te doen.
Beter konden ze het niet geregeld hebben. Ze zette het tweetal aan het werk om het glas in de kisten uit te zoeken en op kleur in de rekken te doen.
De volgende dag belde de aannemer dat er begonnen kon worden aan de het inpakken van het ene raam en Bo wilde daar graag bij zijn.
Ze maakte zich wel een beetje ongerust over Kevin, maar ze zei er niets over.
Mariah merkte het toch tijdens het eten.
‘Ik trek iedereen na, die hier op het terrein komen, ik weet niet of je je daarvan bewust bent?’ Mariah keek haar recht aan ‘Het is een veiligheidsdingetje en misschien ook wel een vertrouwensdingetje’
Ze leek een beetje beschaamd.
Bo zat met haar mond open. Ze werkelijk geen idee wat ze daar op moest zeggen.
‘Doorgaans deel ik die kennis niet, en normaal gesproken bemoei ik me nergens mee’ ging ze verder.
Dave, Drake en Phil schoten in de lach en probeerden die meteen te smoren.
Bo was nog steeds stil. Drake pakte haar hand beet en gaf een kneepje.
Mariah gaf de mannen een bestraffende blik.
‘Ik probeer me nergens mee te bemoeien, maar ik zou je willen vragen of je morgen alsjeblieft Drake mee wil nemen naar de kathedraal. Ik heb Kevin nagetrokken en ik maak me een beetje zorgen over hem. Daar zijn een paar relaties waar ik nerveus van wordt.’
Mariah keek smekend naar Bo. ‘Alsjeblieft’
‘Ik kan heel goed op mezelf passen' zei Bo ‘Ik heb jaren getraind om mezelf te beschermen.’
Mariah keek haar met puppy oogjes smekend aan.
‘Ik weet dat je op jezelf kan passen, ik zou je graag eens zien sparren met Drake, ik denk dat hij van je verliest, maar hij kan op je passen terwijl je werkt. Het is lastig om allebei tegelijk te doen, dat weet ik uit ervaring.’
Bo zuchtte diep, ergens had Mariah wel gelijk. Het verstoorde de concentratie als je over je schouder moest kijken. Ook zij sprak uit ervaring.
‘Oké, ga maar mee, als je de tijd hebt’ zei ze tegen Drake
‘Het is je nieuwe opdracht' zei Phil grinnikend ‘laat je niet afleiden’
‘Ik vraag me af wat je allemaal over me denkt te weten’ zei Bo peinzend.
‘Alles' zei Mariah ‘zelfs de kleur van je ondergoed en wanneer je het gekocht hebt, maar dat zal ik voor me houden’
Ze lachte zonnig naar Drake en at lekker verder.
Als Mariah alles van me weet, dacht Bo, dan weet ze ook van de huidige moeilijkheden.
Ik negeer ze zo goed ik kan, maar het gaat niet weg zoals ik gehoopt had.
Ze zocht Mariah op in de hoop dat ze tijd had om met haar te praten.
‘Ik had je wel verwacht’
Mariah en gebaarde dat ze moest gaan zitten.
‘Ik begrijp dat je huidige problemen wil bespreken, ik denk dat ze uit het verleden voort komen. Ik begrijp alleen niet goed hoe’
Mariah wreef stevig met handen over haar schedel, zodat haar haar extra wild kwam te zitten.
‘Het is begonnen denk ik, dat mijn vader niet mijn biologische vader is, dat is iemand anders. Iedereen wist dat, behalve ik.’ en ze vertelde Mariah over een leven vol getreiter van haar drie broers en haar vader.
Haar moeder overleed toen ze een jaar of tien was en toen ging het snel van kwaad tot erger. Haar vader kwam geregeld ‘s nachts naar haar kamer en verwachtte dan seksuele diensten van haar.
Dat was ze niet van plan, ze was altijd al koppig geweest, en ze klom uit het raam als ze hem hoorde aankomen.
Zo jong als ze was sliep ze in de dakgoot of bij de hond in het hondenhok, dat hing van het weer af. Toen haar vader haar raam had dicht getimmerd, sliep ze nooit meer in het huis.
Ze kwam af en toe haar gezicht laten zien, zodat ze niet gingen zoeken en verder werkte ze aan haar ontsnapping. Ze hadden nooit doorgehad dat ze feitelijk niet meer thuis woonde.
Ze zocht uit hoe ze zich van haar familie kon laten scheiden en zorgde voor een stageplek bij de oude glasblazer, toen ze van school kwam. Ze was zeventien toen ze klaar was met school. Die situatie duurde toen al zeven jaar en ze wist niet beter.
Er was niemand van haar familie bij de diploma uitreiking, ze had ze niet uitgenodigd of verteld dat ze geslaagd was en klaar met school.
John ging er speciaal een jaar later met pensioen om haar dat jaar stage te geven.
Hij regelde een andere plek in Italië voor haar op haar achttiende verjaardag, zodat ze die dag kon vertrekken. Ze deed dat één dag eerder en vierde haar verjaardag bij Meghan.
Ze had zich op haar achttiende inderdaad laten scheiden van de familie Morris en had de naam van haar moeder aangenomen. Davies.
Ze was een lief mens geweest, maar kon niet op tegen haar man en haar stiefzoons.
Bo was naar Italië vertrokken en was daar twee jaar gebleven om de restauratietechnieken onder de knie te krijgen.
Bij Marianus en Sofia had het aangevoeld als thuis en ze had twee heerlijke jaren gehad. Voor het eerst in haar leven had ze zich welkom gevoeld.
Daarna was ze een paar jaar in de leer geweest bij een Duitse glasmaker.
Daar had ze alles geleerd over het glas zelf en ze had geleerd hoe ze ‘oud' glas moest maken met de technieken van die tijd. En ze had alles geleerd over kleuren.
Bij Hans was ze gewoon een leerling geweest, hij had er meerdere.
Ze was er pas achter gekomen dat ze een andere vader had, toen hij overleed en zijn gehele bezit aan haar naliet. Hij was een bekende schilder geweest en steenrijk.
Er werd haar ineens erg veel duidelijk. Haar zwarte haar en donkergrijze ogen en de blonde lokken en blauwe ogen van de rest van de familie. De hekel die haar vader aan haar leek te hebben.
Alleen ze had geen interesse in de erfenis, maar haar ex familie wel.
Ze wilde niets van de vader waar ze haar hele leven niets van had geweten, maar hij wist wel dat zij bestond.
En nu was Kevin hier en probeerde haar terug te sleuren naar Londen.
‘Ik denk dat je in ieder geval een testament moet laten maken.’
Mariah keek peinzend naar het plafond.
‘Ik denk dat ik Moragh moet vragen wat de beste weg is, zij is advocaat. Zij kan je vertegenwoordigen. Hoef je het zelf niet te doen. Wil je dat?’
‘Ik denk dat dat het beste is, negeren helpt niet, dat heb ik al geprobeerd. Maar laat Moragh het dossier maar lezen, dan hoef ik dat allemaal niet meer te vertellen.’
Bo zuchtte diep,
‘Ik wilde dat het gewoon weg ging, dat wil ik nog’
Op het terrein waren twee sportzalen. Een in het penthouse en alleen toegankelijk voor de gasten van Safe Haven en één gemaakt in een opgeknapte loods, bedoelt voor iedereen.
Het was vrij primitief, het werd voornamelijk gebruikt door werknemers van Morgan Security en veteranen.
Bo en Drake stonden tegen over elkaar in sportkleding en draaiden een beetje om elkaar heen. Er was verder nog niemand. Ze stonden op grote valmatten zodat ze zich niet konden bezeren.
Drake viel aan en hij was snel, Bo was nog sneller en glipte onder zijn handen door en gaf hem een elleboogstoot, hard, in zijn ribbenkast.
Drake reageerde met met een stoot en een trap, ze wist beide te ontwijken en glipte onder zijn arm door en trapt in zijn knieholte.
Drake wankelde en Bo gaf hem een venijnige elleboog stoot in zijn rug.
Drake verloor zijn evenwicht en stortte naar voren.
Hij draaide zich nog in de lucht om en graaide naar Bo
Hij kreeg haar arm te pakken en trok haar mee in zijn val. Ze storten in een hoop op de mat. Drake kwam niet meer bij van het lachen. Bo giechelde.
‘God, wat ben je snel’
Hij lachte nog na.
Ze lag bovenop hem en hij sloeg zijn armen om haar heen, hij keek in haar ogen, hij wilde niet bedreigend over komen, maar wat voelde dit goed.
Ze lag rustig naar hem terug te kijken, ze was niet bang.
Haar ogen waren donkergrijs en niet zwart, zoals hij eerder had gedacht.
Hij pakte met een hand haar hoofd, tilde zijn eigen hoofd op en kuste haar. Ze twijfelde geen moment en kuste hem vol overgave terug.
De deur vloog open en een groepje mannen kwamen pratend binnen.
‘Jammer’ zuchtte Drake, gaf nog een snelle kus en stond op, Bo met zich meenemend.
Bo keek nog een beetje verdwaasd uit haar ogen, maar herstelde zich snel.
‘Ha mannen, mag ik een beetje met jullie sparren?’ vroeg ze, nog een beetje bibberig van de kus.
‘Tuurlijk’ zei Boris, ik zal je geen pijn doen.’
Hij gooide zijn tas aan de kant en nam een gevechts- houding aan.
Bo ging rechtop staan, haar knieën los, haar handen geheven.
De andere mannen en Drake deden een paar passen achteruit, zodat er wat ruimte ontstond.
Boris ging in de aanval en wat was hij snel voor zo’n grote man.
Bo was sneller en met haar kleine lenige lijf was het erg moeilijk om grip op haar te krijgen. Haar lange vlecht zwiepte in het rond. Er werden slagen en stoten uit gedeeld en Boris was niet misselijk, hij sloeg hard.
Misschien niet op zijn volle kracht maar hard genoeg om pijn te doen. Hij vocht alsof hij met zijn maten trainde. Bo kon het wel waarderen.
Met dezelfde beweging die op Drake had gewerkt, vloerde ze Boris ook.
Boris stortte recht voor uit en kwam met een klap op de grond terecht. Hij schudde van het lachen.
‘Het is alsof je een gevecht aan gaat met een wesp’ Hij ademde hoorbaar uit.
Bo keek gepast bescheiden. Drake keek trots alsof hij haar zelf had opgeleid.
Drake was een straatvechter en hij vocht nooit eerlijk. Alleen als hij voor de lol aan het sparren was.
Hij had een idee om het van Bo te winnen, hij had een zwak punt ontdekt.
Ze gingen weer op de matten staan.
Drake viel onmiddellijk aan het ging voor de lange vlecht van Bo. Hij greep het haar en trok haar hoofd achterover. Hij greep haar hand en draaide die op haar rug. Ze probeerde hem met een draaiende beweging te dwingen om haar haar los te laten, maar Drake hield de vlecht stevig vast. Ze was weerloos.
‘Je bent de eerste die dat doet’ zei ze buiten adem. Drake liet haar los.
‘Ik vecht dan ook niet eerlijk, als ik op straat moet knokken zijn er geen regels en is er geen scheidsrechter.’ Drake lachte stralend naar haar.
‘Is er een antwoord op zo’n aanval, of moet ik mijn haar afknippen’ vroeg ze.
‘Nee, niet afknippen’ kreunde Drake ‘er is een antwoord op. Verrassing’ hij grijnsde breed en liet zien wat hij bedoelde.
‘Je kan het momentum gebruiken om grip te krijgen en zo omhoog te slingeren, je bent er lenig genoeg voor.’ Hij pakte voorzichtig haar vlecht en boog haar hoofd achterover.
‘Je moet in de beweging meegaan, ik doe het langzaam, zodat je kan voelen wat ik bedoel.’
Hij bewoog langzaam zijn andere hand om haar hand op haar rug naar boven te duwen.
Bo draaide haar lijf met de beweging van haar staart mee en sprong op en hing over zijn schouder. Ineens had ze zicht op zijn onbeschermde hals en liet daar langzaam en voorzichtig haar elleboog in zakken.
‘Precies’ zei hij tevreden ‘Je snapt het. Ik zal je nog wat grepen en knepen op zenuwpunten in nek en rug laten zien. Daar heb je helemaal geen kracht voor nodig, alleen maar een dikke spier waar je bij kan. Boris, kom eens hier’ Drake grinnikte onheilspellend.
Boris kwam zuchtend aan lopen.
’Ik ben al keihard gevallen, ik wil niet nog meer gemarteld worden.’
Hij knipperde dramatisch met zijn wimpers.
‘Doe je shirt uit en laat je rug zien.’ zei Drake met een gemene grijns.
De rug van Boris was een wirwar van kleine littekens en strepen en Bo vroeg zich af wat er met hem gebeurt was. Maar het was ook een krachtige rug vol met dikke spieren.
Drake wees de gevoelige punten aan met een spitse vinger. Iedere keer dat hij in zo’n plek prikte probeerde Boris hem te ontwijken. Zo onprettig was het.
‘Stel je eens voor dat je dat puntige elleboogje van jou in zo’n punt zet’ zei hij en Bo snapte precies wat hij bedoelde. Ze prentte de plekken goed in haar hoofd.
‘Mooi’ zei ze, ‘ik ga alles op jou oefenen’
‘Dat lijkt me heerlijk, schatje’ zei Drake met een flirterig gefladder van zijn wimpers.
Later lagen ze samen in bed. Het was geweldig, bedacht ze, hoe goed ze bij elkaar pasten. Ze had nooit geweten dat een goed gevecht voorspel kon zijn. Ze waren er allebei nogal opgewonden van geworden.
Ze hadden allebei tatoeages en zij vond die van hem mooi, hij had een arm vol die door doornranken aan elkaar verbonden waren, hier en daar zaten rode rozen tussen en het geheel sprak haar aan. Een blote Drake was een spektakel vond ze.
Bo, naakt nu, zag er uit als een droom. Precies het type waar hij van hield.
Ze had een slank en lenig lichaam, met gespierde armen en benen en sterke schouders.
Hij had haar vlecht losgemaakt en haar haar golfde over haar rug en schouders naar haar heupen.
Op haar linker schouder nestelde de kop van een draak, met een voorpoot op haar linkerarm en een op haar rechterschouder.
Het lichaam kronkelde over haar rug met een achterpoot over haar rechterheup en linkerbeen. De staart had zich om haar rechterbeen gewikkeld tot net boven haar enkel.
Als ze een standaard T-shirt aan zou trekken bleef de tatoeage precies onder haar kleding.
De tatoeage was een waar meesterwerk, kleurig en volmaakt. Het was de enige tatoeage die ze had. Drake had er zelf veel meer.