Hoofdstuk 15
Hij vond het jammer dat alles wat hij aan plannen had gemaakt, door de één of de ander getorpedeerd werd.
En erger nog, het kostte hem zijn handlangers.
Hij had al dat schoelje geprezen, gemanipuleerd en omgekocht om zekere zaken in gang te zetten, maar voorlopig kwam er niets van terecht.
Spike wilde niet de juiste mensen vermoorden, maar had ineens een geweten. En nam zijn eigen beslissingen, wie had dat nou kunnen zien aankomen.
Die man was niet om te kopen, helaas. Voor vleierij bleek hij immuun.
Die lui van Safe Haven waren ook al een doorn in zijn oog. Daar zaten nu precies teveel vrouwen die van zijn handel en wandel wisten, zijn eigen vrouw ook.
Hij was jaren met haar getrouwd geweest en nu was ze onbereikbaar.
Misschien was het een vergissing geweest om haar kinderen af te pakken.
Ze wilde vast wraak nemen en haar jongens terug. Dat ging niet gebeuren.
De opvolging was veilig gesteld, maar zij was te teerhartig om er echte mannen van te maken.
Hij had haar beter vermoord in plaats haar te verkopen, maar ze was een mooie vrouw geweest en hij had een goede prijs voor haar gekregen.
Hij had die verleiding niet weten te weerstaan. Misschien kon hij een spion binnen krijgen, of kon hij iemand naar binnen loodsen die haar zouden omleggen. Zij wist te veel. Het was toeval dat hij haar daar ontdekt had.
Het was mateloos irritant dat die lui er waren en dat ze zich met zijn zaken bemoeiden.
DelMonte zat in de bak, Pauwel ook.
Zijn Britse handlangers lagen te vegeteren in het ziekenhuis.
De Italiaanse tak zat in de bak en de rest wilde niet meer met hem samenwerken sinds ze er achter kwamen wie die Marianus werkelijk was. Dat allemaal door die lui van Safe Haven. Nee, er zat geen schot in.
En nu waren de fondsen waar hij op gerekend had niet beschikbaar. Bo was definitief buiten bereik. Die sukkels hadden haar bijna vermoord voor ze de boel kon overdragen. Het had maar een haartje gescheeld.
Maar ze had nu een vent en de Morganbroers, had hij net geleerd, moest hij niet onderschatten.
Brown leek veelbelovend, maar hij werd nu al heel lang bezig gehouden daar aan de westkust. Dat was een beetje een teleurstelling, hij was toch niet zo goed als hij zelf dacht. De problemen waren niet zo groot, maar het schoot niet op om die op te lossen. En die motorclub was een belangrijke schakel in Noord Amerika.
Bo werd wakker in het ziekenhuis. Haar hoofd deed zeer en haar schouder ook. Eigenlijk deed haar hele lijf zeer, nu ze er over nadacht. Ze probeerde een oog voorzichtig open te doen om te zien waar ze was. Dat viel nog niet mee. Haar wimpers plakte vast.
Een hand legde een koel vochtig doekje op haar ogen. Dat was een weldadig gevoel. Langzaam lieten haar wimpers los. Ze deed een oog op een kiertje en keek recht in twee bezorgde blauwe kijkers.
Ze knipoogde naar hem en zijn ogen begonnen te stralen. Een grote hand streek voorzichtig over haar wang.
‘Nu ga je altijd overbezorgd zijn, zeker? Haar stem was schor en nauwelijks hoorbaar.
‘Zolang je blauwe plekken hebt en nog in het gips zit wel. Daarna gaan we weer aan de slag en zal ik proberen weer te ontspannen. Tot die tijd? Zeker weten.’
Drake grijnsde naar haar.
Bo lachte voorzichtig terug. Haar hoofdpijn was wel verbeterd met eerder, maar was nog steeds hevig. Ze sloot haar ogen weer en viel weer in slaap. Gips? dacht ze nog slaperig.
Drake was opgelucht dat ze even wakker was geweest en tegen hem gepraat had.
Ze had behoorlijk hard haar hoofd gestoten toen ze van de ladder viel en de uren koud water hadden het er niet beter op gemaakt.
Hij had begrepen dat ze niet helemaal in het water had gelegen, maar in boomtakken had gehangen, met alleen haar benen in het water. Dat had haar leven gered, maar nog maar net. Ze hadden niet veel later moeten komen.
Voor haar been was het wel een gelukje geweest. Ze had haar onderbeen gebroken, maar door het koude water was de zwelling minimaal geweest. Ze had nu een mooi gipsbeen.
Ze was zo verdooft door de kou geweest dat ze niet eens gemerkt had dat haar been gebroken was.
Hij was dolblij dat ze er nog was en nam zich voor om haar voorlopig niet uit het oog te verliezen.
Spike had een hartig woordje met hem gesproken, maar na de uitleg van Drake was hij iets rustiger geworden.
Hij was na een bezoekje aan Bo, weer net zo spoorloos verdwenen als voorheen. Hij was op jacht had hij gezegd.
Bo moest nog een paar dagen in het ziekenhuis blijven en kon daarna terug naar Safe Haven. Daar waren heel veel mensen die besloten hadden om haar lekker te verwennen. Ook haar vriendin Meghan was daar. Ze was bang alleen in huis en ze had Phil gebeld om een bodyguard in te huren. Phil had haar uitgenodigd om naar Safe Haven te komen na een uitgebreide check van Mariah.
Bo was blij dat Meghan er was, ze kon niet echt vlot uit de voeten en het was prettig om iemand te hebben om mee te praten.
Meghan had genoeg te verwerken en vond de nodige rust in Safe Haven en bij Bo.
In de tussentijd gaf ze de aanwezige kinderen les. Zo had ze een nuttige tijdsbesteding en de tweeling voelde zich veilig bij haar.
Manuela was nog niet bereid om ze uit het oog te verliezen en ze naar school te sturen.
Bo wilde al weer een lichte training doen met Drake, ze werd kriebelig van al het stilzitten. Dus ondanks het gips ging ze weer voorzichtig aan de slag.
Ook haar werk pakte ze weer op. Behalve dat ze voorlopig niet op een ladder haar werk kon doen.
Doordat ze nu ineens veel tijd had en niet echt goed kon lopen schoot het raam wat in de werkplaats lag enorm op.
Jemmy had al heel veel van het glas uitgesneden en was nu druk met haar eigen opdracht. Ron was met veel plezier allerlei blaasoefeningen aan het doen. Hij ging met sprongen vooruit en ook lichamelijk werd hij snel sterker.
Marianus kwam haar werk in de kathedraal afmaken en logeerde ondertussen in Safe Haven.
Sofia vermaakte zich uitstekend met Manuela in de keuken. Ze kookten allebei heel graag en hielden een soort kookwedstrijden, tot groot plezier van allemaal.
Het was een rustige periode voor iedereen, maar Mariah maakte zich zorgen.
Ze kon niet geloven dat alles achter de rug was. De Familie had nog steeds leden die vrij rondliepen, er leek alleen geen machtsstrijd gaande te zijn.
In haar ogen was dat omdat iemand de macht al naar zich toe getrokken had, maar ze kon niet uitvinden wie dat was.
Ze hield alle spelers in de gaten en hield nauw contact met Ghost. Die wist te berichten dat Spike was opgedoken in de motorbende, maar ze wist niet zo goed wat ze van hem moest denken. Hij deed niet erg mee met de rottigheid van de leden en werd meer getolereerd omdat ze bang voor hem waren, dan dat hij lid was van de motorbende. Spike had zijn eigen agenda, dacht ze, maar ze kon niet goed bepalen wat dat was.