Hoofdstuk 3
Kevin had de pest in. Het was zijn werk om Bo terug te brengen en dat was duidelijk niet gelukt. Ze was uit gecheckt bij haar hotel en hij had geen idee waar ze nu was. Hij had haar net gemist. Ze was vertrokken met de een of andere vent.
Die van gisteravond?
Niet ver weg, dacht hij. Ze moest nog beginnen aan de ramen en die opdracht zou ze niet laten lopen.
Zijn stomme zusje was een autoriteit geworden op haar gebied. Wie had dat ooit gedacht.
Ze verdiende er ook nog een lieve duit mee.
Dat waardeloze wijf. Het blijft oud glas, dacht hij minachtend. Rommel. Kunstenaars. Bah.
Die stomme trut moet gewoon doen wat we van haar willen. We hebben zo hard gewerkt om haar te breken, we wisten dat de kans er in zat dat ze zou erven van haar vader. Nergens voor nodig dat zij dat ook wist.
Er was een reden dat we haar thuis wilden hebben. Ze had de erfenis niet aanvaard en aan hem over gedragen.
Tot die tijd zou hij haar niet met rust laten. Het ging om veel geld en hij had zijn zinnen daarop gezet.
Al moest hij haar daar voor vermoorden, dat geld was van hem.
Hij had een aanklacht ingediend tegen die grote vent in de kroeg, maar hij had geen naam gehad en dat bemoeilijkte de boel.
Hij wilde zijn eigen aandeel niet bekennen, en het verhaal wat hij te vertellen had bij de politie klonk zwak.
Hij dacht niet dat ze er iets mee gingen doen, ze hadden wat lacherig gereageerd.
Hij had zwaar de pest in. Niets ging zoals verwacht, hij had hoofdpijn en zijn rug deed nog steeds zeer.
Ondertussen had Bo haar container met materialen en gereedschap laten komen en ze had haar persoonlijke spullen in het appartement gezet.
Ze was begonnen met de container leeg te halen.
Al haar gereedschap had ze uitgepakt.
Drake was komen helpen en had nog wat mannen geregeld om te helpen sjouwen.
Haar grote werktafels waren in elkaar gezet en de glasovens werden aangesloten.
De werkbanken waren neergezet en Ben had een frame ontworpen om van alle glasplaten, een voorbeeld te kunnen ophangen, en een rek om het glas in op te bergen.
Zodat de boel overzichtelijker werd. Het was een geweldig gezicht, al die kleuren glas.
Bo had een grote monitor opgehangen zodat ze goed de details voor haar werk kon uitvergroten.
En ze had een paar grote boxen neer gezet, haar telefoon in het dockingstation gezet en een lekker muziekje opgezet.
‘Morgen heb ik een afspraak met de aannemer om over de ramen te praten, zin om mee te gaan?’ vroeg Bo aan Drake
‘Ja, gezellig, dan leer ik meteen iets over jouw werk.’
Drake straalde.
‘Misschien heb je zin om me vanmiddag te assisteren? Ik wilde proefdraaien en een cadeautje maken voor Mariah en Phil. Een dank je wel.’
Na een van de ovens gestart te hebben en een mix gemaakt te hebben om glas te smelten, haalde Bo, na verloop van tijd, met een zware buis een klomp gesmolten glas uit de oven. Ze hield de klomp constant in beweging. De hitte straalde er vanaf.
Drake keek met bewondering naar haar.
Het was warm geworden door de oven en Bo had haar hoodie uit gedaan. Ze had een strakke zwarte tanktop aan en haar tatoeages piepten eronder uit. Hij zag een poot met lange nagels en schubben op haar ene arm. Er slingerde iets over haar schouder.
Hij kon niet goed zien wat het was en werd met de minuut nieuwsgieriger. Haar onderarmen zaten onder de kleine littekens. Van brandwondjes, dacht hij.
Haar armen en schouders waren gespierd. Ze was sterk.
Ze droeg een zwaar leren schort om haar bovenlijf te beschermen en een paar dikke leren handschoenen. Haar lange vlecht had ze opgerold en met een haarklem vastgezet.
Hij zag de spieren aanspannen in haar armen en schouders. Dat glas was zwaar.
Ze legde de buis met de klomp gesmolten glas in een uitsparing van de werkbank een liet het in een constant tempo ronddraaien. Ze blies in de buis.
Ze manipuleerde het glas en duwde en trok met speciale tangen. Af en toe gaf ze aanwijzingen als hij een bepaald gereedschap moest aangeven of ergens iets tegenaan moest duwen. Ze verhitte geregeld het glas met een grote brander en bewoog de vlam rustig over het glas.
Ze was duidelijk gewend om te werken met assistenten, haar aanwijzingen waren rustig en duidelijk.
Ze had een stevig rocknummer opgezet en het volume stond hard. Ze zong mee met een verrassende goede stem.
Drake zag dat ze volledig geconcentreerd bezig was en zich totaal niet meer bewust was van haar omgeving.
Ze had een kleine rimpel tussen haar wenkbrauwen.
Het leek net alsof ze een dans deed, iedere beweging was overdacht.
Hij had alleen oog voor haar gehad en had nog niet gekeken naar het werkstuk wat ze aan het maken was.
Ze was zo sierlijk, het was een genot om naar haar te kijken.
‘Er ligt een klompje rood glas in de oven, kan jij dat even pakken? Neem deze buis maar.’ Bo wees met haar kin naar de buis.
Drake pakte de buis en liep naar de oven en met enige moeite plukte hij het bolletje rood glas uit de oven.
Hij liep terug en ze gaf de lange buis met het doorzichtige glas aan Drake.
‘Laat hier maar rusten’ ze wees op de uitsparing ‘en rustig draaien, niet in paniek raken.’ Ze grinnikte zachtjes, haar ogen vonkten ondeugend.
Het gewicht was veel meer als hij had verwacht en hij liet bijna de buis vallen.
Ondertussen had ze van het rode bolletje een klein hartje geblazen met allerlei draden die er uitkwamen.
‘Dit is altijd het lastigste stuk’ ze manipuleerde het hartje in het stuk glas en nu pas zag Drake wat ze gemaakt had. Een draak. Het beest zag eruit alsof hij omhoog vloog met een gebogen nek. De hoeveelheid details waren ongelofelijk.
Ze brak de glazen draak van de stang, maakte de onderkant glad en zette het op een afkoeltafel.
‘Ziezo’, zei ze, ‘De volgende’ en ze haalde een blauwe klomp glas uit de oven en het hele proces begon weer overnieuw.
Toen de draken klaar waren belde Drake naar Mariah en Phil om naar de glasfabriek te komen om hun cadeau te bekijken.
Het waren een blauwe en een witte draak geworden van gevlamd glas. De vlammen waren in de blauwe draak goed te zien, in de witte waren ze veel subtieler.
De witte draak had een rood hart wat met rode en paarse draden verbonden leek.
De blauwe draak had een paars hart. Paarse draden liepen naar her rode hart en rode draden naar het paarse hart. De twee draken pasten in elkaar als puzzelstukjes en hun gebogen nekken vormde samen een hart.
De drakenkoppen intiem naast elkaar alsof ze een gesprek voerden. De vleugels om elkaar gebogen alsof ze samen door de lucht vlogen. Hun klauwen verstrengeld. Twee delen van hetzelfde hart. Het was een geweldig stuk geworden.
Mariah was voor het eerst in haar leven helemaal stil. Ze bleef maar kijken naar de twee draken. Bo werd zenuwachtig van de stilte.
Ze had nog niet vaak een draak gemaakt voor iemand, laat staan een stel en ze was bang dat Mariah en Phil het niet mooi vonden.
Ze had voor Meghan een draak gemaakt, maar niet voor Levi haar man.
Levi had al vaak gevraagd om er een voor hem te maken die bij Megans rode draak paste, maar Bo had dat nooit gedaan. Die draak zou een zwart hart hebben gehad.
‘Is het wat, of moet ik het maar kapot gooien?’
Bo’s stem klonk een beetje onzeker.
‘Meid, het is fantastisch, hier kan je wereldberoemd mee worden. Is dat hoe je ons ziet? Ik zie Phil gewoon door die blauwe draak naar buiten kijken.’
Mariah schoot een beetje vol en legde haar gezicht tegen Phils borst.
Phil kon zijn ogen niet afhouden van de twee draken. De liefde spatte gewoon van het glas. Hij had een brok in zijn keel en moest eerst zijn keel flink schrapen voor hij er woorden langs kreeg.
‘Ik heb er geen woorden voor, zei hij een beetje schor ‘Dank je wel’
Drake keek trots naar de getalenteerde vrouw, die een beetje verlegen leek bij alle lof.
‘Hier moet ik een speciale kast voor bouwen’ zei Phil ‘Ik heb nog wel wat kogelwerend glas liggen.’ Hij grijnsde ondeugend.